Een vak apart. Het begint al vanaf dat een paard binnenkomt op stal en nog helemaal niks kent. Voor mij gaat het voor een heel groot deel om vertrouwen, rust, geduld en regelmaat. Het proces van zadelmak maken laat ik meestal aan iemand anders over, maar ik ben er altijd bij. Om te kijken, om te leren, maar zeker ook voor het paard, als vertrouwenspersoon.
Wanneer de paarden goed zadelmak zijn, neem ik ze over en dan gaat het echte werk beginnen. Het is soms best even spannend en zeker niet altijd makkelijk met sommige paarden, maar als je na een periode terugblikt hoe het begon, weet je dat grote stappen hebt gemaakt. Het leukste van de opleiding van de jonge paarden is dat je iedere dag de verbetering voelt.
De jonge paarden competities vind ik altijd heel leuk om te rijden, maar is ook redelijk vaak kritiek op. Ik moet eerlijk zeggen dat ik denk dat iedere ruiter/amazone die aan deze wedstrijden mee doet, heel goed weet of de paarden dat aan kunnen of niet. Het is vaak ook het doel wat je aan de wedstrijden koppelt. Moeten de paarden in de schijnwerpers voor eventuele verkoop of wil je de paarden een goede ervaring geven met een keer witte hekjes, juryhokjes of een andere entourage.
Daarnaast is het ook zo dat ik de jonge paarden vaak voorbereid p zo’n wedstrijd door ze al meerdere keren mee naar ander terrein te nemen. Dan kan je de eerste keren in alle rust de paarden laten wennen aan een andere omgeving en het reizen.
